Żubr europejski (łacińska nazwa Bison bonansus) jest ssakiem z rodziny wołowatych. Większość żubrów jakie znajdują się w Polsce, żyje na wolności. Największą ich populację spotkać można na terenie Puszczy Białowieskiej, jednakże zwierzęta te upodobały sobie także do zamieszkania i rozwoju inne regiony naszego kraju min.: Bieszczady, Puszczę Borecką i Knyszyńską
a także lasy w województwie zachodniopomorskim (okolice Mirosławca i Drawska Pomorskiego). Gatunek ten bardzo szczegółowo został opisany przez Karola Linneusza. Niegdyś istniało kilka podgatunków tego pięknego ssaka: żubr nizinny, kaukaski i karpacki. Niestety na skutek działalności człowieka (nie zawsze odpowiedzialnej) podgatunki te wyginęły.
Wygląd żubra europejskiego przedstawia się następująco:
– duża głowa z szerokim i wypukłym czołem,
– rogi krótkie, które kierują się ku górze i są zagięte do środka,
– krótka i gruba szyja z widocznym podgardlem,
– silnie rozwinięty kłęb,
– brunatno – kasztanowa sierść ciemniejąca zimą,
– dłuższa sierść u dołu głowy, na przedzie i na szyi,
– grzywa na głowie, karku i kłębie,
– samce są większe od samic (waga samca sięga nawet 900 kg a samicy 600 kg), (wzrost samca sięga do 200 cm wysokości a samicy do 150 cm wysokości),
– samiec żubra ma masywniejszy przód i charakterystyczny garb
Zwyczaje żywieniowe żubra europejskiego jak u wszystkich zwierząt z rodziny wołowatych opierają się na produktach roślinnych: trawy, zioła, kora i pędy drzew oraz krzewów. Przysmakiem tych zwierząt są ponadto żołędzie i liście jeżyn.
Dodatkowe informacje na temat „władcy puszczy polskiej”:
– samica żubra osiąga dojrzałość płciową w drugim lub trzecim roku życia,
– ciąża żubra europejskiego trwa średnio 9 miesięcy,
– samica rodzi swoje młode w samotności, a do stada wraca wtedy, gdy jej cielak ukończy kilka dni,
– cielę waży do 35 kilogramów,
– postać żubra uwidoczniona została na wielu herbach miast (nie tylko w Polsce),
– na dzień dzisiejszy uważa się, iż na świecie żyje około 5000 żubrów,
– długość życia żubrów europejskich to 20 – 25 lat (samice żyją dłużej od samców),
– samce w okresie godowym potrafią walczyć o samicę
Król amerykańskiej prerii – bizon
Bizon amerykański (łacińska nazwa Bison bison) jest ssakiem z rodziny wołowatych, zamieszkującym tereny Ameryki Północnej. Obecnie na tamtym terenie jest największym ze wszystkich żyjących tam ssaków. Jeszcze przed kolonizacją Ameryki przez Europejczyków istniały dwa podgatunki tego ssaka: bizon preriowy (podgatunek wymarły) oraz bizon leśny, który do dziś zamieszkuje północno – zachodnią Kanadę oraz Alaskę. Jest on kuzynem naszego żubra europejskiego.
Wygląd bizona amerykańskiego cechuje:
– brązowa sierść (u młodych bizonów jest ona rudawa),
– gęsta sierść z przodu ciała, która sprawia wrażenie, że jest on jeszcze bardziej masywnym zwierzęciem,
– samce są większe od samic (waga samca sięga nawet 1000 kg a samicy 550 kg), (wysokość samców kształtuje się do 180 cm wzrostu a samic do 150 cm wzrostu),
– rogi bizona skierowane są ku górze, krótkie i zaginające się do środka
Pożywienie bizona amerykańskiego stanowią przede wszystkim trawy, ale osobnicy tego gatunku chętnie żywią się także porostami i pędami drzew lub krzewów oraz liśćmi.
Dodatkowe informacje o „królu amerykańskiej prerii”:
– dojrzałość płciową bizony amerykańskie osiągają w wieku ok. 3 lat,
– ryk bizona amerykańskiego w trakcie walk godowych usłyszeć można z odległości 5 km,
– zimą bizony gaszą swoje pragnienie śniegiem,
– galopujący bizon może osiągnąć prędkość do 60 km/h,
– dziennie bizony amerykańskie przemieszczają się na odległość 3 km,
– wzrok bizona jest doskonały, gdyż już z odległości 2 km potrafi dostrzec poruszający się obiekt,
– długość życia bizonów to 23 – 26 lat (samice żyją dłużej od samców),
Różnice między żubrem europejskim a bizonem amerykańskim:
– żubr europejski jest większy od swojego amerykańskiego kuzyna zarówno wagowo, jak i też jeśli chodzi o wysokość w kłębie,
– bizon amerykański ma krótsze rogi od żubra europejskiego,
– obydwa gatunki różnią się kolorem sierści (żubr jest maści brunatno – kasztanowej a bizon amerykański brązowej),
– bizon amerykański ma większą i gęstszą grzywę od żubra europejskiego,
– bizony amerykańskie żyją nieco dłużej od swoich kuzynów z Europy
Podsumowując:
- Chociaż obydwa te gatunki różni nieco wielkość i waga to mimo wszystko są one zwierzętami dużymi i masywnymi,
- Pomimo różnic w umaszczeniu i owłosieniu z wyglądu są one do siebie bardzo podobne,
- Samce żubra europejskiego i bizona europejskiego jednakowoż walczą o względy samicy w okresie godowym,
- Obydwa gatunki mają podobne zwyczaje żywieniowe,
- Zarówno żubr europejski jak i też bizon amerykański mają dość podobną długość życia,
- Historia pokazuje, że obydwa gatunki musiały walczyć o przetrwanie,
- Na dzień dzisiejszy żubr europejski i bizon amerykański na trwałe wpisały się w krajobraz swoich terytoriów
„Na dzień dzisiejszy” – ale bełkot!