Różnice między bombą atomową a wodorową

Sprawdź różnice między bombą atomową a wodorową >>

Broń jądrowa

Broń jądrowa stanowi typ broni masowego rażenia. Do wybuchu wykorzystuje energię pochodzącą z niekontrolowanej reakcji łańcuchowej rozszczepienia jąder uranu i plutonu (w broni atomowej) lub reakcję termojądrową łączenia się pierwiastków z wodoru (bomba wodorowa).
Broń wodorowa powoduje większe zniszczenia, niż broń atomowa.

Bomba atomowa

Bomba atomowa to jeden z rodzajów broni jądrowej. Działanie bomby atomowej następuje w wyniku reakcji łańcuchowej rozszczepienia jąder atomowych uranu lub plutonu, na lżejsze w wyniku oddziaływania na nie neutronów.
Reakcja łańcuchowa polega na tym, że ulegające zniszczeniu jądra, powodują powstanie kolejnych neutronów, które znowu niszczą inne jądra pierwiastków.

Działanie bomby atomowej

Działanie bomby atomowej polega na przekroczeniu w jak najszybszym czasie masy krytycznej ładunku jądrowego.
Przekroczenie masy krytycznej można osiągnąć za pomocą następujących sposobów:
• przez połączenie kilku porcji materiału rozszczepialnego (tzw. metoda działa);
• przez zapadnięcie materiału uformowanego w powłokę (tzw. metoda implozyjna).
Połączenie materiału rozczepionego powinno odbyć się szybko, aby nie została przerwana reakcja w początkowej jej fazie. Reakcja łańcuchowa wytwarza przeogromne ilości energii, bo byłoby katastrofalne w skutkach dla całej ludzkości, w wyniku wybuchu takiej bomby.

Ładunki nuklearne

Używane są dwa rodzaje ładunków nuklearnych: pluton oraz uran.

Energia bomby atomowej

Jeden kilogram U-235 może spowodować powstanie nawet 82 TJ energii. Biorąc pod uwagę ogromne zniszczenia, które powoduje czas reakcji łańcuchowej jest niezwykle krótki, bo jest to około 1 μs (nanosekunda)

Bomba wodorowa

Inaczej jest nazywana bombą termojądrową. Działanie bomby polega na zmienianiu lekkich jąder atomowych wodoru, helu w cięższe, co powoduje wytwarzanie się ogromnych ilości energii.

Działanie bomby wodorowej

Bomba wodorowa posiada ładunek rozszczepialny pierwszego stopnia, który rozpoczyna wybuch ładunku drugiego stopnia.
Pierwszym etapem jest umieszczenie paliwa reakcji w cylindrze z uranu, który jest pokryty tworzywem sztucznym. W środku cylindra znajduje się pręt z plutonu, a na jego końcu umieszczona jest bomba wodorowa.
W momencie wybuchu bomby tworzywo sztuczne ulega wyparowaniu i wydziela ogromne ilości promieniowania X. Pod wpływem wybuchu cylinder ulega zmniejszeniu. W jego wnętrzu następuje wzrost temperatury i ciśnienia, początkując reakcję łańcuchową. W wyniku tej reakcji wybucha pręt z plutonu, czyli druga bomba atomowa (ładunek rozszczepialny pierwszego stopnia). To powoduje, że wybucha paliwo bomby wodorowej (ładunek rozszczepialny drugiego stopnia)

Ładunki

Ładunki pierwszego i drugiego stopnia mogą być łączone w dowolnej ilości i wielkości.

Eksplozja

Najsilniejsza bomba wodorowa wybuchła 30 października 1961 roku u północnych wybrzeży Rosji. W wyniku tej eksplozji fale sejsmiczne obiegły Ziemię trzykrotnie.
W wyniku eksplozji bomby wodorowej, kula ognia obejmuje obszar 3 km w każdym kierunku od miejsca detonacji ( tzw. strefa zero).
Natomiast w odległości ponad 6 km od miejsca wybuchu, podmuch powietrza powoduje nagły i bardzo wysoki wzrost ciśnienia do 440 kPa oraz wzrost prędkości wiatru nawet do 1040 km/h.